W Tuskegee stan Alabama między 1932 - 1972 rokiem, przeprowadzono serię eksperymentów medycznych na 600 czarnoskórych mężczyznach. Spośród nich 399 było chorych na kiłę (a 201 osób stanowiło nie zakażoną grupę kontrolną). Doświadczenie przeprowadzono głównie na ubogich, niepiśmiennych farmerach w ramach eksperymentu zaniechano kuracji leczniczej.
Badanie to zyskało rozgłos, ponieważ zostało przeprowadzone bez należytej staranności wobec jego uczestników. Z czasem doprowadziło to do poważnych zmian w sposobie ochrony pacjentów badanych klinicznie.
Osoby biorące udział w badaniu kiły Tuskegee nie wyraziły świadomej zgody na uczestnictwo w projekcie. Również nie zostali poinformowani o diagnozie. Zamiast tego powiedziano im, że mają „złą krew” i że mogą otrzymać bezpłatne leczenie, przejazdy do kliniki, posiłki i ubezpieczenie pogrzebowe w przypadku śmierci w zamian za udział w badaniach. W 1932 roku, kiedy rozpoczęto badanie, standardowe metody leczenia kiły były toksyczne, niebezpieczne i wątpliwej skuteczności. Częścią pierwotnego celu badania było ustalenie, czy lepiej byłoby, gdyby pacjenci nie byli leczeni toksycznymi lekami. Wielu uczestnikom celowo odmówiono leczenia.
Do końca badania tylko siedemdziesiąt cztery osoby wciąż żyły, dwudziestu ośmiu mężczyzn zmarło bezpośrednio z powodu kiły. Stu zmarło z powodu powikłań, a czterdzieści ich żon zostało zarażonych. Ponadto dziewiętnaścioro dzieci urodziło się z kiłą wrodzoną.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Podziel się swoimi uwagami