Starożytne cywilizacje, o których nie słyszałeś - Niniwa

Słowo „cywilizacja” jest otwarte na interpretację, archeolodzy zwykle odnoszą się do starożytnych cywilizacji jako społeczeństw ludzkich „o wysokim poziomie rozwoju kulturalnego i technologicznego”. Chociaż na przykład uważa się, że aborygeńscy mieszkańcy Australii są najstarsza nieprzerwana kultura zamieszkująca Ziemię, ich koczownicze nawyki i brak infrastruktury zazwyczaj oznaczają, że nie są zaliczane do cywilizacji. To jest otwarte na wiele dyskusji.

Niniwa 6000—612 p.n.e.

Niniwa (współczesny Mosul w Iraku) była miejscem jednej z najstarszych i największych cywilizacji. Wczesne miasto zostało zniszczone w wyniku szeregu trzęsień ziemi, w tym zniszczenia pierwszej świątyni Isztar. Pomimo kataklizmów cywilizacja rozwijała się tam nadal przez lata. Król Sennacherib (704–681 p.n.e) uczynił Niniwę stolicą Imperium Asyryjskiego, budując 15-bramowy wielki mur wokół miasta, a także parki, akwedukty, kanały i 80-pokojowy pałac, ogłoszony jako „pałac bez rywala”. Niektórzy uczeni uważają, że słynne wiszące ogrody Babilonu znajdowały się w Niniwie i zostały zamówione przez króla.

Skonstruowano bibliotekę zawierającą ponad 30 000 tabliczek z gliny wpisanej na listę, ogromną liczbę prac na ten czas. Uczeni i uczeni w Piśmie gromadzili się w mieście i stali się ośrodkiem rozwoju sztuki, nauki i architektury. Jedna z najbardziej niezwykłych tablic znalezionych w trakcie wykopalisk opowiadała historię wielkiej powodzi, która zatopiła cały świat i człowieka, który przeżył budując łódź i wypuścił gołębia w poszukiwaniu suchego lądu. Ta wersja historii Arki Noego była częścią epickiego poematu napisanego w 1800 r p.n.e., 1000 lat przed jej włączeniem do Biblii hebrajskiej. Znaczna część zawartości biblioteki Niniwy leży teraz w skarbcach Biblioteki Brytyjskiej.

Królewski spór w 627 r p.n.e. doprowadził do rozpadu Imperium Asyryjskiego, a w 612 r pne Niniwa została spalona przez połączone siły Persów, Babilończyków i innych, którzy podzielili region między sobą, pozwalając wielkim budowlom popadać w ruinę. Ruiny zaczęły być wykopywane w 1846 roku, a prace trwają do dnia dzisiejszego, choć ucierpiały podczas niedawnych zamieszek i zostały zniszczone przez wandalizm.