Fragment powieści "Kod Władzy". Rozdział 4: University College Hospital, Londyn, Anglia

Poprzedni rozdział

 

Doktor Irving po raz ostatni spojrzał na człowieka podłączonego do aparatury podtrzymującej życie. Obcy mu dotychczas mężczyzna stał się jego najbardziej rozpoznawalnym pacjentem. Jednak na łóżku przed nim leżało już tylko ciało kogoś, kto był bohaterem światowej prasy. Dla szpitala, którym kierował, skończył się trudny okres kompletnej dezorganizacji .Czas dziesiątków dziennikarzy szturmujących drzwi placówki i kilkudziesięciu samochodów z ogromnymi antenami satelitarnymi zaparkowanych na wyznaczonym dla pracowników szpitala parkingu oraz setek pytań, na które musiał odpowiadać przez ostatnie dziesięć dni.Obok łóżka siedziała żona zmarłego i ktoś, kto przedstawił się jako jego przyjaciel .Piękna kobieta, ubrana dyskretnie, ale bardzo elegancko i mężczyzna – pięćdziesięciolatek o urodzie południowca .Kobieta ocierała chusteczką łzy spływające po policzkach .Stoją-cy obok mężczyzna położył jej ręce na ramieniu, szepcząc do ucha coś, co wydało się Irvingowi namową do opuszczenia pokoju .
– To jakiś fenomen – pomyślał lekarz. – Agent bohaterem światowej prasy .Ostatnie takie zamieszanie Anglia przeżyła po śmierci księżnej Diany .
– Chciałem się z państwem pożegnać – zwrócił się do obecnych .
– Raz jeszcze chcę wyrazić swoje współczucie. Gdybyście państwo mnie potrzebowali, służę swoją pomocą.
– Dziękuję – kobieta uścisnęła dłoń lekarza. – Dziękuję za opiekę nad moim mężem .Jestem panu bardzo zobowiązana .Wiem, że zrobił pan wszystko, co było w pańskiej mocy .
Irving skłonił głowę i pożegnał się z jej towarzyszem .Cicho zamknął za sobą drzwi .
– Pan już chyba też może iść do domu – zwrócił się do siedzącego pod drzwiami policjanta. – Pańska misja jest zakończona .
Policjant na słowa lekarza poderwał się z krzesła.
– Nie dostałem jeszcze rozkazu – zameldował służbiście.
– No tak, u was wszystko robi się na rozkaz. Szkoda, że nie mogę stosować takich metod w swoim szpitalu .Dobranoc panu.