Karbonaryzm włoski stoi u podstawy dzisiejszych włoskich loż masońskich. Na początku XIX wieku stowarzyszenie działało przeciwko okupantom francuskim i austriackim, ukrywając się pod strojem karbonariuszy. W literaturze najczęściej spotykana jest informacja, że tajne stowarzyszenie działo przede wszystkim przeciwko Kościołowi.
Karbonaryzm włoski w początkach XIX wieku był ruchem masowym bo liczył setki tysięcy członków. Prześladowani doprowadziły do pojednania się z stowarzyszeniem "Młodych Włoch" założonym przez Józefa Mazziniego. Połączenie z tym mocno antyklerykalnym środowiskiem dostarczyło karbonariuszom kolejnych wrogów. Warto jest wspomnieć o tym, że w tym okresie Państwo Kościelne wywierało mocny wpływ czynnie angażując się w działania polityczne poszczególnych części później zjednoczonego kraju.
Tajne stowarzyszenie działało na zasadzie sieci, każdy z członków będący w różnym stopniu wtajemniczenia otrzymywał zadania, które miały służyć w realizacji jednego celu zjednoczenia Włoch. 20.09.1870 roku Wiktor Emanuel zajął Rzym z Państwem Papieskim. Po tym zdarzeniu karbonariusze oskarżani byli o działania antyklerykalne na szeroką skalę. Jednym z powodów były przekonania karbonariuszy. Związek postanowił sprawować władzę w państwie według własnych zasad obalając rewolucją władzę absolutną. Karbonariusze byli przekonani, że takie działania są jedynym sposobem osiągnięcia wolności i szczęścia obywateli. Król według ich zdania, miał być elekcyjny, wszyscy obywatele równi i wolni w obliczu prawa.
Otoczka tajemniczości i mistycyzmu wokół tego stowarzyszenia powodowało, że wiele osób chciało do niego należeć. Karbonariusze posługiwali się symboliką przejętą od chrześcijan gdzie : pieniek- oznaczał niebo, woda - zmycie grzechu pierworodnego, ogień - oświecanie i zagrzewanie w obowiązkach karbonarskich, krzyż z Chrystusem - Wielkiego Mistrza Wszechświata i odkupiciela, korona cierniowa - trudy członka zgromadzenia i czystość jego duszy. Mocno hierarchizowana struktura pozwalała na utrzymanie porządku i ułatwiała realizację celów. Najniższą komórką organizacyjną była tzw. "wenta", w której odróżniano rozmaite urzędy wybierane w drodze głosowania co roku. Karbonariusze mieli określone prawa zgodnie z którymi działali. Karą za nierespektowanie prawa było usunięcie ze stowarzyszenia lub kary pieniężne.
W Polsce ruch karbonariuszy rozwijał się szczególnie silnie w latach poprzedzających Powstanie Listopadowe, po jego upadku przeniósł się do Galicji. Nie funkcjonował on jednak tam długo, ponieważ władze austriackie tak jak w innych krajach sprzeciwiały się działalności tym stowarzyszeniom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Podziel się swoimi uwagami