Pola maków w Afganistanie

W latach osiemdziesiątych Afganistan i jego handel narkotykami były jednym z głównych przedmiotów zainteresowania zarówno ZSRR, jak i USA. Od 1979 r. Rosjanie wysłali 100 000 żołnierzy, aby pomóc proradzieckiemu reżimowi w walce z lokalnym oporem, mudżahedinami. Ci zaś byli w dużej mierze finansowani przez USA. W trakcie wojny, Amerykanie obawiali się, że Sowieci zaleją Amerykański rynek heroiną. Tymczasem radzieccy żołnierze byli często uzależnieni od narkotyków. Sprzedawali własną broń za heroinę od lokalnych handlarzy zajmujących się produkcją. 

Z biegiem lat uzależnieni od narkotyków żołnierze stali się wielkim problemem dla ZSRR. Niewielka grupa mudżahedinów w efekcie dysponowała ogromnymi zapasami radzieckiej broni. Od 1984 r. Radziecka żandarmeria wojskowa utworzyła blokady w Kabulu, aby przechwycić zapasy sprzętu wojskowego skradzione przez żołnierzy radzieckich, którzy chcieli wymienić broń na heroinę. Po odkryciu procederu wysłano złodziei do syberyjskiego gułagu.

Kiedy Sowieci wycofali się z Afganistanu w 1989 roku. Szalała wojna domowa, a mudżahedini stali się talibami, nowymi wrogami USA. Talibowie zmniejszyli produkcję opium o 95 procent do roku 2001 kiedy to nastąpił kolejny atak ze strony USA. 

W magazynie „Wired” porucznik Christopher Gackstatter opisał, że jego pluton nie mógł stacjonować na polach gdzie uprawiany był maki. Zaoranie czy zniszczenie pól makowych było zabronione. Ponadto nie wolno im było powstrzymywać i zniechęcać rolników gdy ci decydowali się na uprawę tych roślin.