Syria - poligon światowych potęg

Relacje prasowe donoszące o kolejnych ofiarach trwającej dwa lata wojny domowej w Syrii skutecznie oddziałują na światową opinię publiczną pokazując tragiczny los ofiar konfliktu. Zniszczone miasta, rozkradzione i zrujnowane zabytki oraz setki tysięcy uchodźców to obrazy dzisiejszej Syrii. Ważne jest jednak to, że obrazy te to jedynie kurtyna, za którą ukrywa się prawdziwa gra interesów, która niewiele ma wspólnego z frazesami wygłaszanymi przez którąkolwiek ze stron.

O wojnie w Syrii pisałem na tym blogu po raz pierwszy blisko dwa lata temu informując wówczas o wsparciu, jakie wojsko tureckie udziela syryjskim rebeliantom. Wiadomość ta była wówczas rzadkością wyróżniając się na tle ogólnie dostępnych informacji na ten temat. Dziś widać już wyraźnie, że informacja ta była nie tylko prawdziwa, ale też obecnie władze tureckie zupełnie przestały się chować ze swoim poparciem dla przeciwników Assada.Wiąże się to między innymi z faktem. że również Turcja padła ofiarą trwającej wojny informacyjnej, w której zwolennicy każdej ze stron próbują jak najmocniej oczernić swojego przeciwnika. 

Dziś wielką sensacją jest doniesienie, że w okolice Syrii podąża również kolejny rosyjski okręt wojenny, który według władz rosyjskich ma za zadanie jedynie "stabilizować sytuację". Przypomnijmy zatem, że rosyjskie statki nie są u syryjskich wybrzeży niczym nowym, a nawet, jak to miało miejsce pod koniec listopada 2011 roku, co jakiś czas składają oficjalne wizyty uzupełniając między innymi zapasy w dzierżawionych przez Rosjan porcie w Tartus:

fot. Google Maps

Powyższe informacje przytaczam po to by zwrócić Państwa uwagę na pewien istotny fakt - otóż wojna domowa w Syrii praktycznie odkąd się rozpoczęła, nie jest jedynie konfliktem między dwoma lokalnymi stronnictwami - zwolennikami prezydenta Baszara Al-Assada i rebeliantami żądającymi jego odejścia. Jest ona poligonem, na którym ścierają się interesy wielu znaczących światowych potęg. Turcja i Rosja to jedynie dwóch z wielu liczących się graczy. Ta pierwsza nie tylko graniczy z Syrią, ale też widzi szczególny interes w osłabianiu swojego sąsiada, Damaszek był bowiem od lat jednym z najwierniejszych i najsilniejszych sojuszników głównego rywala Ankary w walce o prymat w świecie muzułmańskim - Iranu. 

Rosja z kolei, chociaż próbuje się kreować na obrońcę stojącego w opozycji do amerykańskiej dominacji na świecie, tak naprawdę broni przede wszystkich siebie i swoich inwestycji. Jak podaje bowiem The Christian Science Monitor, tylko w latach 2009-2011 Moskwa zainwestowała tam blisko 20 miliardów dolarów, które może stracić jeśli reżim Assada straci kontrolę nad krajem. Władymir Putin doskonale pamięta lekcję z Libii, gdzie z dnia na dzień przepadła ogromna ilość pieniędzy, z tego też powodu nie może on sobie pozwolić na utratę intratnych kontraktów zawartych z rządem syryjskim. 

A co w tym przypadku zyska główny inicjator konfliktu, czyli Stany Zjednoczone? 

Władze USA doskonale wiedzą, że w Syrii znajdują się ogromne, liczące 2,5 miliarda baryłek złoża ropy naftowej, w które do tej pory inwestowała przede wszystkim Rosja i które pozostawały poza kontrolą amerykańskich koncernów. W przypadku ulokowania w Damaszku  przychylnego im rządu, Stany Zjednoczone nie tylko zdobędą ważną pozycję na światowej szachownicy, spacyfikują kolejne niepokorne państwo i jeszcze bardziej otoczą Iran, ale też dostaną coś więcej - okazję do zrobienia świetnego interesu. Czy nie dziwi fakt, że pokusa ataku jest tak ogromna, że nikt nie ma zamiaru oglądać się nawet na stanowisko ONZ czy reszty członków NATO? 

Co warte podkreślenia obok Stanów Zjednoczonych szczególnie zainteresowane obaleniem Assada są również dwa inne bliskowschodnie państwa, które pozornie powinno dzielić bardzo wiele. Chodzi rzecz jasna o Izrael i Arabię Saudyjską, nie pałające do siebie sympatią, ale jednak mające wspólny cel - zabezpieczenie a w dalszej perspektywie również zwiększenie swojej grupy wpływów w regionie. Przypominają pod tym względem cele Turcji, dla której również głównym rywalem wciąż pozostaje Iran. 

To z resztą interesujące, że tak wiele państw dąży do zwiększenia swoich wpływów właśnie kosztem Iranu. Dzieje się tak, gdyż pozostający w napiętych stosunkach z Waszyngtonem musi on się wciąż bronić a gdy tylko się cofnie pustkę po nim będą się starały wykorzystać przede wszystkim lokalne potęgi. Sam Iran z resztą może w tym przypadku wiele stracić, w końcu sojusz z Syrią to dla Teheranu jedyna droga do Morza Śródziemnego oraz możliwość handlu (nawet nieoficjalnego) z Zachodem, co więcej w przypadku utraty Syrii szybko wzrosną wpływy Izraela i innych sojuszników USA między innymi również w Libanie, gdzie wciąż silny pozostaje sprzymierzony z Iranem Hezbollah, tak więc utrata jednego sojusznika szybko wywoła falę, w wyniku której kolejni jego sojusznicy będą upadać niczym domki z kart. 

Poniżej mapa przedstawiająca rozmieszczenie amerykańskich baz i okrętów wojskowych wokół Syrii: